1. ความโปร่งใส ไม่ใช่แค่เปิดเผยข้อมูลแบบ opendata เท่านั้น แต่ต้องทำให้ข้อมูลนั้นกลายเป็นข้อมูลข่าวสาร (information) ที่ง่ายต่อความเข้าใจของสาธารณะ และ เข้าให้ถึงกลุ่มเป้าหมายที่ตั้งใจจะสื่อสาร

2. การมีส่วนร่วม โดยส่งเสริมให้ประชาชนมีส่วนร่วมกับการตัดสินใจของท้องถิ่น คิดถึงกระบวนการมีส่วนร่วมผ่านเทคโนโลยีมากขึ้น

3. การกระจายอำนาจ ทั้งการจัดการ เงิน และ คน โดยเฉพาะวิธีการหารายรับเข้าท้องถิ่น การเก็บภาษีในพื้นที่ เพื่อพัฒนาท้องถิ่นได้มากขึ้นทั้งโครงสร้างพื้นฐานและการบริการ รวมทั้งมีอำนาจกำหนดผังเมืองได้เอง

4. การแข่งขันกันระหว่างเมือง เมื่อท้องถิ่นมีอำนาจจัดการตัวเองมากขึ้น ก็จะเกิดศักยภาพในการแข่งขันกันระหว่างเมือง ข้อดีของการแข่งขันคือ ผู้บริหารเมืองนั้น ๆ ต้องหากลยุทธมาบริหารเมืองเพื่อให้แข่งขันกับเมืองอื่น ๆ ได้ เรื่องนี้ในหลายประเทศที่ท้องถิ่นที่มีอำนาจบริหาร และ สร้างบริการ เขาจะมีการแข่งขันกัน เช่น ลดภาษีการค้าของเมืองเพื่อดึงดูดนักลงทุน หรือ สร้างบริการสาธารณะให้ดีกว่าอีกเมือง เพื่อดึงดูดให้คนมาอยู่เพิ่ม และ เมื่อมีนักลงทุน หรือ ผู้อยู่อาศัยเพิ่มเศรษฐกิจของเมืองก็ดีไปด้วย เมืองไทยจะทำได้ต้องกลับไปที่ข้อ 3 ก่อนคือกระจายอำนาจ มิฉะนั้นคงไม่ที่ที่ไหนแข่งกับ กทม.ได้

5. สุดท้ายคือการปฏิรูประบบบริหารงานท้องถิ่น นั่นก็คือทำให้ใกล้ชิดประชาชนมากขึ้น พัฒนาศักยภาพของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น นำเทคโนโลยีมาให้บริการประชาชน และ ลดขั้นตอนที่ไม่จำเป็นในการทำงานลง ซึ่งจะดีมากที่ท้องถิ่นจะออกระเบียบบริหารงานได้เอง ซึ่งเมืองไทยก็ต้องกลับไปข้อ 3 คือ กระจายอำนาจมาจากส่วนกลาง และให้ท้องถิ่นมีอิสระในการบริหารจัดการภายในองค์กร

การสัมมนา นอกจากจะได้เรียนรู้จากบุคคลต่าง ๆ ในเยอรมันแล้ว ยังได้ความรู้จากการเห็นเมืองที่ท้องถิ่นมีความเจริญ และได้เรียนรู้จากเพื่อน ๆ ในชั้นสัมมนาที่มาจาก 26 ประเทศทุกมุมโลก ซึ่งทุกคนเกี่ยวข้องกับการทำงานท้องถิ่นทั้งสิ้น

ในฐานะที่ทำหน้าที่ผู้อำนวยการฝ่ายนโยบายท้องถิ่น ของคณะก้าวหน้า แน่นอนว่าความรู้ที่ได้เป็นประโยชน์กับเทศบาล และ อบต. กว่า 60 แห่งที่คณะก้าวหน้าทำงานด้วย ซึ่งคงได้มีโอกาสถ่ายทอดให้ท่านนายกเทศฯ หรือ นายก อบต. จากคณะก้าวหน้าต่อไป และคงไปสอดแทรกอยู่ในหลักสูตรการเมืองท้องถิ่นของคณะก้าวหน้ารุ่นต่อไปด้วย